Diagnoza i leczenie choroby Dühringa

W celu postawienia prawidłowej diagnozy należy oznaczyć poziom przeciwciał charakterystycznych dla celiakii: przeciwko transglutaminazie tkankowej w klasie IgA (tTG IgA) oraz całkowity poziom IgA. Jeśli przeciwciała są ujemne, należy wykonać badania przeciwciał przeciw EMA i DGP. Charakterystyczne dla skórnej formy celiakii są przeciwciała przeciwko transglutaminazie tkankowej (tTG) typu 3, jednak są one niedostępne w diagnostyce.

Ponadto przeprowadza się biopsję zdrowej skóry – najlepiej z pośladka. Badanie to uważane jest za niemal 100% swoiste w kierunku choroby Dühringa. W przypadku uzyskaniu dodatniego wyniku przeciwciał większość lekarzy zaleca wykonanie biopsji jelitowej w celu oceny nasilenia zmian w jelicie cienkim. Podstawą leczenia potwierdzonej choroby Dühringa jest ścisła dieta bezglutenowa. Ustępowanie zmian skórnych dokonuje się jednak dopiero po co najmniej 6 miesiącach stosowania diety. Opisywano pacjentów, u których pełna normalizacja zmian skórnych następowała dopiero po paru latach stosowania diety bezglutenowej. Drugim elementem leczenia powinno być ograniczenie spożycia jodu oraz ewentualne włączenie dodatkowego leczenia farmakologicznego (przy długotrwałym utrzymywaniu się uciążliwych objawów pomimo stosowania diety).